Als je vaart dan zie je wat.
Ik geloof dat ik het Chris als gids als anekdote aan Engelsen hoorde vertellen dat wij in Nederland Heineken bier aan de kids voeren, zulk slap goedje als dat is.
Tja gisteren was het een dorstige dag. Dit is een foto vanaf de Koning Willem 1 die in de bocht bakboord uit vanaf de Vliet (of zo u wilt het Rijn-Schie kanaal) Den Haag in steekt. Afgeleid door de meiskens uit mijn vorige post, maar genoeg alert om de jongeman te zien klungelen in een Heineken Tobbe, vlak voor de brug, met een levensgrote selfie stick. Ik vraag me af of hij um stil genoeg kan houden om een behoorlijke opname te maken.
Eigenlijk vind ik het niet kunnen van Heineken: Ze hebben een Bierfiets. Vind ik niet kunnen. Je bindt zo de kat op het spek. Studenten bier drinken en aan het verkeer deelnemen. Ook hier de suggestie van bier drinken en aan het water verkeer deelnemen. Je mag ook niet varen met teveel alcohol in je lijf. Ben ik nu met het door mij verfoeide vingertje bezig? Ja eigenlijk wel. En ik vind een Heineken Hous op een sportevenement ook niet kunnen. Voor roken is reclame afgeschaft. Laten we dat dan ook maar voor alcohol doen. Betweters dat we zijn…..
Deze opwelling is ingegeven omdat ik niet van Heineken houd (evenmin als van Amstel overigens)…..Laten we in godsnaam reclame daarvoor afschaffen 😉
Categorie: cultuur en uitgaan Pagina 1 van 4
Terwijl Alex Harteveld (hier links in beeld en Vader Gijs (hier niet in beeld) van Scheveningse Haringkar Harteveld hun harinkjes bereiden, waaronder een broodje met haring voor mij, wordt mijn oog getrokken door een moeder met kind (Ik schat 1,5 @ 2 jaar oud) waarbij kind geduldig stukjes haring gevoerd krijgt en kennelijk met veel smaak op peuzelt. Jong geleerd….
Roy Villevoye is de maker van dit beeld dat in Utrecht tot 6 juni 2016 was te zien in de gevangenis aan het Wolvenplein waar de kunst expositie/manifestatie Hacking Habitat werd gehouden.
Wat als Hitler niet van de kunstacademie was gegooid?
zie ook de VPRO site
en zie ook https://www.hackinghabitat.com/nl/
Ik was te gast bij de officiële opening van de 45ste editie van IFFR, Het International Film Festival van Rotterdam. Een lustrum met een koninklijk randje, want Koningin Máxima bezocht de opening officieel.
Als eerste een opmerking over de nieuwe directeur van het festival, Bero Beyer. Hij hield een, wel iets te lange, maar perfecte openings-toespraak. Eindelijk heeft het IFFR weer een gezicht! Dit in tegenstelling tot zijn directe voorganger waarvan ik destijds ook de Maidenspeech heb gezien. Dat was toen gewoon beneden peil. Zie hier een de VPRO interview met Bero.
Vervolgens een impressie van de openingsavond:
De opening zat Rotterdams goed in elkaar. Om 19.00 zaal open. Om 20.00 uur iedereen zitten in de zaal en om 20.10 kwam Maxima aan. Daarna de Maidenspeech van Bero.
Heel professioneel staan er twee achterwanden met het IFFR Tiger logo bij de ingang met daartegenover de pers. Wanneer je vroeg in de zaal gaat zitten zie je via het grote filmschermscherm wie er allemaal op zo’n opening afkomt. Hilarisch wordt het wanneer iedereen naar het scherm tuurt om de aankomst van de koningin te zien en een stel nog net voor de koningin, maar te laat arriveert en de trappen op stuift. De zaal ligt plat.
De volgende foto heb ik van de IFFR site geplukt:
De film is een bezoek waard. Ik kan er eigenlijk niet veel over zeggen zonder de spanning of de plot prijs te geven. De zaal was zeer stil en keek ademloos naar prachtig camera werk. Halverwege had ik iets van “Nou, nu mag er wel wat actie komen, maar dat ligt ook aan mijn knie die ik na een half uur moet kunnen strekken, anders gaat hij op slot zitten”.
De film is gebaseerd op het boek “Nooit Meer Slapen” van W.F. Hermans.
Volgens kenners was het boek niet te verfilmen.
De Nos:
Regisseur Boudewijn Koole las het boek voor het eerst als 24-jarige en raakte geboeid. Bij herlezing zag hij er een film in. “Ik was 40 en op vakantie in Zweden. Daar maakte ik lange wandelingen door de toendra. Toen raakte het boek me op een andere manier”, zegt hij. “Ik doorzag de compositie meer, de diepere lagen van het vallen van de mens en weer opstaan, zichzelf niet kennen. En ik dacht: wat Hermans vervolgens doet in dat boek, kan ook met film.”
Volgde een periode van intensief onderhandelen met de zoon van W.F. Hermans. Dat is de strenge bewaker van het literaire erfgoed van Willem Frederik:
Ruprecht Hermans was niet meteen onder de indruk van wat Koole hem had geschreven: “Ik wil met de film naar Cannes en daarna een Oscar.”
Hermans jr. had geen hoge achting van Koole. Hij was gewend aan een respectabele man als Fons Rademakers (1920-2007), de regisseur die in 1963 dat andere meesterwerk van zijn vader, De Donkere Kamer van Damocles, had verfilmd tot Als Twee Druppels Water. Alles veranderde toen Koole in 2012 internationale waardering oogstte met Kauwboy.
De zoon en de regisseur vonden elkaar uiteindelijk in een Nederland-overstijgende ambitie: de verfilming van Nooit Meer Slapen moest een internationale productie worden. Hermans’ boek was al in meerdere talen verschenen en nu gaat het na al die jaren als arthouse-cinema de wereld over als Beyond Sleep. Voor de hoofdrol deden rond de dertig Britse acteurs auditie, maar uiteindelijk kwam Koole toch uit bij Reinout Scholten van Aschat.
Cannes of een Oscar. Het zou beiden zomaar kunnen volgens mij.
Kijk naar de trailer:
En dan een echte uitsmijter met een andere foto van de IFFR site:
De Rotterdamse collega van René Bom was er ook. Ik kon hem een beetje bekijken, maar hij is broos aan het worden. Zulks in tegenstelling tot zijn dag tegenvoeter, die bolle wangen begint te krijgen.
Zuiderstrand Theater (foto via This is The Hague)
Jochem Groenland, Wouter Hilhorst en Thijs Mauve hebben het Zuiderstrandtheater ontworpen. Op 25 september 2014, een jaar geleden nu, werd het met luide knallen oficieel geopend,
Tijdens de opening was het Spuiforum al afgeblazen en was er eigenlijk nog geen emplooi voor het theater dat de Dr Anton Philipszaal en het Lucent Danstheater gedurende de bouw van een nieuw combitheater aan het Spuiplein tijdelijk zou huisvesten. Het is een tijdelijk theater, voor 5 jaar gebouwd en dan zal het weer worden afgebroken. Ik denk dat het een langdurig tijdelijk theater wordt. De locatie is mooi. De openbaar vervoer verbinding lijkt in orde en er is een gigantische parkeerterrein. Vanuit de foyers heb je door prachtige grote ramen mooie vergezichten (helaas geen zicht op zee). Het voelt prettig. Het enige bezwaar dat ik heb is dat de stoelenrijen niet door een middenpad bereikbaar zijn. Gevoelig als ik ben voor snelle ontruiming bij calamiteiten ontbreekt dat eraan in het design. Verder is het strak, industrieel en sturdy. Oh ja en een tweede puntje van kritiek: Je kunt heerlijk hangend over de ballustrade in de pauze je drankje drinken, maar het gevaar bestaat dat je je drankje op iemands hoof een of twee trappen beneden je laat stuiteren en de gevolgen zullen dan niet te overzien zijn.
Ik bezocht het theater ter gelegenheid van één van de vier voorstellingen van Harde Handen.
Loes Luca als moderne Kniertje
Harde Handen
Is een vissersopera die het Zuiderstrandtheater in eigen beheer heeft ontwikkeld samen met met Theaterkoor Dario Fo en meer dan honderd Scheveningse zangers en zangeressen. De voorstelling is gebaseerd op Heijermans’ klassieker “Op Hoop van Zegen” en niemand minder dan Loes Luca speelt een rol van Kniertje, namelijk de Kniertje van nu. De kniertje van meer dan honderd jaar en die in een verzorgingstehuis zit en snedig zowel herinneringen ophaalt uit het verleden als snedig commentaar geeft op de (politieke) situatie van nu. In de opera zelf die door Kniertje als een soort flashbacks wordt gepresenteerd, wordt door de zangamateurs fantastisch gezongen. Het verhaal van de vrekkige reders waarvan er een waarschijnlijke een wrakke logger de zee opstuurt in een storm in de hoop dat hij vergaat en hij de verzekeringspremie kan opstrijken. Aan het einde van de voorstelling kreeg de cast een staande ovatie van een uitverkochte zaal en werd harde handen nog eens gezongen:
De voorstelling is slechts viermaal opgevoerd en dat is jammer, want hij is echt de moeite waard. Viermaal uitverkocht. Normaal knap ik wel eens een uiltje tijdens een voorstelling – Ik heb ooit een keer met een vriend luid zitten snurken in de keizerlijke loge van de Opera in Wenen – bij deze niet! Kippenvel krijg je ook omdat je hoort en ziet dat echte Scheveningers hier aan het zingen zijn en daar hoor je aan dat ze allemaal weten hoe het er echt aan toeging.
Nog een leuke anectdote: Tijdens de pauze wordt boven de trap een aantal mooie Zwart Wit foto’s op de witte wand geprojecteerd met vissers of vissersvrouwen en hun verhaal. Staat er naast mij een oudere heer met verweerde kop een foto van te maken met zijn smartphone en zegt met een grijns tegen mij: “Het komt niet elke dag voor dat je jezelf levensgroot op een muur geprojecteerd ziet!” Is het een van de geportretteerden:
en zie ook.
Bronnen bij de uitvoering weten te melden dat hopelijk harde handen in juni 2016 een paar maal in reprise gaat. Ik hoop het van harte en beveel het alsdan van harte aan!
Mozart Boot
Musical Boot
Zuidamerikaanse Boot
Hollandse Boot
Haagse Boot
Vaarnaval? Waar heb je het in godsnaam over?
Chris Schram is de man achter De Haagse Willemsvaart.Samen met Annette Wijdom van de Dansacademie Den Haag bedacht hij dat het leuk zou zijn de officiële in gebruik name van een nieuwe ruimte in het Berlage Gebouw door de Dansacademie Den Haag wat aan te kleden met een feestelijke vaartocht. Ongeveer 100 genodigden zouden voor het lintje knippen kunnen inschepen op een van de 4 boten van De Haagse Willemsvaart of de erbij gevraagde The Hague Boat, of Boot Varen Den Haag. Overigens bestaat Willemsvaart inmiddels 6,5 jaar. In bruiloftstermen is dat een Blikken verjaardag en die werd zo ook een beetje gevierd.
Vaarnaval (beter dan varend festival, en neen het is geen carnaval op het water, juist niet, daarom ook niet Carnavaart) als woord werd erbij verzonnen en Chris zou Chris niet zijn als hij er niet al een groot spektakel voor de toekomst in zag. Wat Annet natuurlijk steunt. Vaarnaval moet dus jaarlijks terugkeren. Joris Wijsmuller zou misschien wat subsidie voor het idee kunnen vinden.
Iedere boot werd aangekleed met gekleurde balonnen van feestwinkel Bokstijn en twee aangeklede danseressen van de Dansacademie en kreeg een eigen motto.
De Koning Willem II (eerste foto) werd de Mozartboot en vond ikzelf de meest geslaagde, niet in het minst omdat de beide dametjes het meeste showgevoel in hun ranke lijfjes hadden.
Boot Varen had als thema meegekregen de Musical boot en was naar mijn idee de op een na beste deelnemer door de wijze waarop de strenge non ten tonele werd gevoerd. Het scheelde niet veel, maar ik zag haar in mijn verbeelding (ja, jeugdtrauma van op een nonnenschool zitten) al de genodigden aan hun oren de boot op sleuren.
The Hague Boat had als thema Zuid Amerikaans met een bandje aan boord dat prachtig galmde over de Hooikade, het Smidswater en de Koningsgracht en ook veel support kreeg van toeterende automobilisten. Ook boegbeeld Erika een van de gidsen van De Haagse Willemsvaart zal dat toeteren hebben uitgelokt.
De optocht werd gecompleteerd door de Hollandse boot met niet een maar wel twee Frau Antjes en door een Haagse Boot.
Volgend jaar moeten we maar het stanbeeld van haagse Harry op de Haagse Boot zetten. ik begreep dat dat vordert.
Opening Dansacademie
Na de verrassingsvaart verzamelde iedereen zich op de eerste verdieping van het Berlagegebouw. Daar werd na een paar toespraken – Iets daarvan heb ik op video en zal ik later toevoegen – op originele wijze door 16 mensen tegelijk een lint doorgeknipt.
Fotoverslag
Voor deze gelegenheid was ik niet als schipper ingezet door de Willemsvaart, maar als fotograaf. ook leuk, maar ik ben een beetje te enthousiast te werk gegaan. Het resultaat, meer dan 200 foto’s, kunt u hier zien op mijn Flickr account: Vaarnaval.
Vanmiddag trof ik deze Koninklijke Kuiten aan op het Lange Voorhout waar de beeldententoonstelling werd geopend door Koningin Maxima en de Belgische Koningin Mathilde. Nu eens niet de obligate beelden van lachende hoogheden, maar stralende onderdanen, want dat zijn het. Links die van Koningin Maxima, met de kleur nude en rechts die van Koningin Mathilde met een helblauwe kleur.
Op deze foto is al een beetje te zien dat de jurkjes op elkaar waren afgestemd. Koningin Mathilde een beetje oranje en veel helblauw (koninklijk blauw misschien?) en Koningin Maxima geheel oranje.
Er zal hier nog wel meer volgen, maar dit viel mij op en wilde ik vast even kwijt.
Deze video van free runner Pedro Salgado maakte gisteren furore op FaceBook en is de moeite van het bekijken waard. Pedro woont tegenwoordig in Den Haag en geeft ook les aan de Haagse Jump Academy die een eigen inpandig oefen parkoers heeft. Te Gek!
