Hopelijk blijft geen Kruimel Liggen

Categorie: recensies

Ongezouten, maar wel gepeperd. Recensies van cultuurproducten, hoog en laag.

Wonen in de Roestbak

Slaapkamer Roestbak I56A6681

Wonen in de Roestbak

Stel je voor: Je wordt ’s morgens wakker, schuift je gordijnen open, kijkt naar buiten en gaat nog even in bed liggen genieten van je uitzicht. De cupola van de Koninklijke Stallen met de Haagse toren in één blik gevangen! (nb klik op de foto’s voor groter beeld!)
Of je zet koffie en stapt met je bakkie pleur op het balkon. Dan is het uitzicht nog overweldigender:
I56A6686akl
Dat stond me voor ogen toen ik van de week las dat er open huis was bij de Kortenaer, een tot woningen omgebouwd voormalig kantoor aan de Kortenaerkade, recht tegenover de Koninlijke Stallen.
Ik toog afgelopen donderdag op het fietsje naar de Kortenaerkade,om het eens te bekijken vanuit het oogpunt “Zou ik er willen wonen?”.
Daar aangekomen moest ik mij bij het hek melden om een verklaring te tekenen dat ik het pand op eigen risico betrad en geen schade mocht aanrichten.
screenshot-www google nl 2016-03-14 21-05-18

Zon of geen zon?

Het screenshot van Google Earth dat precies Noord-Zuid loopt, maakt precies duidelijk waar mijn bezwaar tegen het gebouw ligt: Aan de Kortenaerkade ligt het hoge (9 verdiepingen tellende) hoofdgebouw. Ik heb dat met 1 aangegeven. Aan de De Ruyterstraat en de Anna Palownastraat twee 3 verdieping gebouwen respectievelijk met 2 en 3 aangeduid.
Het hoofdgebouw heeft ochtendzon aan de voorkant en een beetje avondzon aan de achterkant. De gang loopt door het midden van het gebouw en de appartementen bevinden zich aan weerszijden van de gang.
Aangezien ik te lang in huizen heb gewoond die ongunstig ten opzichte van de zon lagen, ben ik daar scherp op. Aan de Anna Palownastraat zit je op de straat op je balkon. Eigenlijk de enig pruimbare locatie is aan de De Ruyterstraat en zo ver mogelijk weg van het hoofgebouw om daar de schaduw zo weinig mogelijk van te zien. Maar daar zit je dan te turen op een parkeer terrein. Niets groens…
Achterkant De Kortenaer I56A6659

De Binnenplaats vanuit de De Ruyterstraat

Turen op het Parkeerterrein I56A6661

Turen op de parkeerplaats

Model woningen

Er waren twee modelwoningen gedeeltelijk ingericht. Een in de vleugel aan de De Ruyterstraat en een op de bovenste verdieping van het hoofgebouw. Er omheen stonden deuren open van diverse appartementen in verschillende stadia van gereedheid. Mijn eerste bezoekje was dus gezien de zon aan het model appartement aan de De Ruyterstraat.
Kijk hoe dicht een en ander op elkaar staat tussen het Anna Palowna gebouw en de Kortenaer. Te dicht naar mijn smaak en te veel in de schaduw van het hoofdgebouw.

Afstand Anna Lalowna tot de Kortenaer I56A6663

De Kortenaer De Ruyterstraat vleugelDe twee appartementen verderop die mij  wat leken bleken al in optie.

De Indeling

Vervolgens eens scherp naar de uitvoering gekeken. Keukens met apparatuur…in een hoekopstelling. In een enkel studio appartement een opstelling met een kookeiland, maar de grotere appartementen hoekkeukens die allerbelabberdst in elkaar zitten: de hoek kastruimte is niet in gebruik bij een aantal keukens, bij andere zitten er brede planken tot in de hoek, maar weer geen carrousel. Kijk je goed naar de maten dan kun je in veel appartementen geen behoorlijke boeken of klerenkasten kwijt zonder ze heel hokkerig te maken.
Hoekkeuken Kortenaer I56A6671Waardeloze hoekkeuken
Studio Keuken de Kortenaer I56A6675Redelijke studio keuken

Roestbak?

Overigens heeft Roel mij tot de titel geïnspireerd toen hij een foto van de voorkant plaatste onder deze titel

After all

Als zon je geen drol interesseert, maar uitzicht wel, dan moet je proberen hoog in de Kortenaar terecht te komen. Nog twee lekkermakertjes:
Uitzicht vanuit de Kortenaer I56A6682
The Hague Scrapers I56A6683
Voor mij niet weggelegd…kijk ook maar even naar de licht toetreding van de twee keukens die ik hier deel. De foute qua zon goed en de goede hoog in het hoofdgebouw aan de achterzijde die noordwest ligt. Wel mooi schilder licht overigens

Première Nooit Meer Slapen (Beyond Sleep) op Internationaal Film Festival Rotterdam.

_DSC6140kl
Ik was te gast bij de officiële opening van de 45ste editie van IFFR, Het International Film Festival van Rotterdam.  Een lustrum met een koninklijk randje, want Koningin Máxima bezocht de opening officieel.
Als eerste een opmerking over de nieuwe directeur van het festival, Bero Beyer. Hij hield een, wel iets te lange, maar perfecte openings-toespraak. Eindelijk heeft het IFFR weer een gezicht! Dit in tegenstelling tot zijn directe voorganger waarvan ik destijds ook de Maidenspeech heb gezien. Dat was toen gewoon beneden peil. Zie hier een de VPRO interview met Bero.

Vervolgens een impressie van de openingsavond:

De opening zat Rotterdams goed in elkaar. Om 19.00 zaal open. Om 20.00 uur iedereen zitten in de zaal en om 20.10 kwam Maxima aan. Daarna de Maidenspeech van Bero.
Heel professioneel staan er twee achterwanden met het IFFR Tiger logo bij de ingang met daartegenover de pers. Wanneer je vroeg in de zaal gaat zitten zie je via het grote filmschermscherm wie er allemaal op zo’n opening afkomt. Hilarisch wordt het wanneer iedereen naar het scherm tuurt om de aankomst van de koningin te zien en  een stel nog net voor de koningin, maar te laat arriveert en de trappen op stuift. De zaal ligt plat.
De volgende foto heb ik van de IFFR site geplukt:
160127047_iffr_2016_-_opening_1
De film is een bezoek waard. Ik kan er eigenlijk niet veel over zeggen zonder de spanning of de plot prijs te geven. De zaal was zeer stil en keek ademloos naar prachtig camera werk. Halverwege had ik iets van “Nou, nu mag er wel wat actie komen, maar dat ligt ook aan mijn knie die ik na een half uur moet kunnen strekken, anders gaat hij op slot zitten”.
photo_2016-01-29_00-21-40
De film is gebaseerd op het boek “Nooit Meer Slapen” van W.F. Hermans.
Volgens kenners was het boek niet te verfilmen.
De Nos:

Regisseur Boudewijn Koole las het boek voor het eerst als 24-jarige en raakte geboeid. Bij herlezing zag hij er een film in. “Ik was 40 en op vakantie in Zweden. Daar maakte ik lange wandelingen door de toendra. Toen raakte het boek me op een andere manier”, zegt hij. “Ik doorzag de compositie meer, de diepere lagen van het vallen van de mens en weer opstaan, zichzelf niet kennen. En ik dacht: wat Hermans vervolgens doet in dat boek, kan ook met film.”

Volgde een periode van intensief onderhandelen met de zoon van W.F. Hermans. Dat is de strenge bewaker van het literaire erfgoed van Willem Frederik:

Ruprecht Hermans was niet meteen onder de indruk van wat Koole hem had geschreven: “Ik wil met de film naar Cannes en daarna een Oscar.”
Hermans jr. had geen hoge achting van Koole. Hij was gewend aan een respectabele man als Fons Rademakers (1920-2007), de regisseur die in 1963 dat andere meesterwerk van zijn vader, De Donkere Kamer van Damocles, had verfilmd tot Als Twee Druppels Water. Alles veranderde toen Koole in 2012 internationale waardering oogstte met Kauwboy.
De zoon en de regisseur vonden elkaar uiteindelijk in een Nederland-overstijgende ambitie: de verfilming van Nooit Meer Slapen moest een internationale productie worden. Hermans’ boek was al in meerdere talen verschenen en nu gaat het na al die jaren als arthouse-cinema de wereld over als Beyond Sleep. Voor de hoofdrol deden rond de dertig Britse acteurs auditie, maar uiteindelijk kwam Koole toch uit bij Reinout Scholten van Aschat.

Cannes of een Oscar. Het zou beiden zomaar kunnen volgens mij.
Kijk naar de trailer:

Dag en Nacht burgemeesters bc-160127-110
En dan een echte uitsmijter met een andere foto van de IFFR site:
De Rotterdamse collega van René Bom was er ook. Ik kon hem een beetje bekijken, maar hij is broos aan het worden. Zulks in tegenstelling tot zijn dag tegenvoeter, die bolle wangen begint te krijgen.

Harde Handen in het Zuiderstrandtheater

Zuiderstrand TheaterZuiderstrand Theater (foto via This is The Hague)

Jochem Groenland, Wouter Hilhorst en Thijs Mauve hebben het Zuiderstrandtheater ontworpen. Op 25 september 2014, een jaar geleden nu, werd het met luide knallen oficieel geopend,


Tijdens de opening was het Spuiforum al afgeblazen en was er eigenlijk nog geen emplooi voor het theater dat de Dr Anton Philipszaal en het Lucent Danstheater gedurende de bouw van een nieuw combitheater aan het Spuiplein tijdelijk zou huisvesten. Het is een tijdelijk theater, voor 5 jaar gebouwd en dan zal het weer worden afgebroken. Ik denk dat het een langdurig tijdelijk theater wordt. De locatie is mooi. De openbaar vervoer verbinding lijkt in orde en er is een gigantische parkeerterrein. Vanuit de foyers heb je door prachtige grote ramen mooie vergezichten (helaas geen zicht op zee). Het voelt prettig. Het enige bezwaar dat ik heb is dat de stoelenrijen niet door een middenpad bereikbaar zijn. Gevoelig als ik ben voor snelle ontruiming bij calamiteiten ontbreekt dat eraan in het design. Verder is het strak, industrieel en sturdy. Oh ja en een tweede puntje van kritiek: Je kunt heerlijk hangend over de ballustrade in de pauze je drankje drinken, maar het gevaar bestaat dat je je drankje op iemands hoof een of twee trappen beneden je laat stuiteren en de gevolgen zullen dan niet te overzien zijn.
Ik bezocht het theater ter gelegenheid van één van de vier voorstellingen van Harde Handen.

Harde Handen
Loes Luca als moderne Kniertje

Harde Handen

Is een vissersopera die het Zuiderstrandtheater in eigen beheer heeft ontwikkeld samen met met Theaterkoor Dario Fo en meer dan honderd Scheveningse zangers en zangeressen. De voorstelling is gebaseerd op Heijermans’ klassieker “Op Hoop van Zegen” en niemand minder dan Loes Luca speelt een rol van Kniertje, namelijk de Kniertje van nu. De kniertje van meer dan honderd jaar en die in een verzorgingstehuis zit en snedig zowel herinneringen ophaalt uit het verleden als snedig commentaar geeft op de (politieke) situatie van nu. In de opera zelf die door Kniertje als een soort flashbacks wordt gepresenteerd, wordt door de zangamateurs fantastisch gezongen. Het verhaal van de vrekkige reders waarvan er een waarschijnlijke een wrakke logger de zee opstuurt in een storm in de hoop dat hij vergaat en hij de verzekeringspremie kan opstrijken. Aan het einde van de voorstelling kreeg de cast een staande ovatie van een uitverkochte zaal en werd harde handen nog eens gezongen:

De voorstelling is slechts viermaal opgevoerd en dat is jammer, want hij is echt de moeite waard. Viermaal uitverkocht. Normaal knap ik wel eens een uiltje tijdens een voorstelling – Ik heb ooit een keer met een vriend luid zitten snurken in de keizerlijke loge van de Opera in Wenen – bij deze niet! Kippenvel krijg je ook omdat je hoort en ziet dat echte Scheveningers hier aan het zingen zijn en daar hoor je aan dat ze allemaal weten hoe het er echt aan toeging.
Nog een leuke anectdote: Tijdens de pauze wordt boven de trap een aantal mooie Zwart Wit foto’s op de witte wand geprojecteerd met vissers of vissersvrouwen en hun verhaal. Staat er naast mij een oudere heer met verweerde kop een foto van te maken met zijn smartphone en zegt met een grijns tegen mij: “Het komt niet elke dag voor dat je jezelf levensgroot op een muur geprojecteerd ziet!” Is het een van de geportretteerden:

en zie ook.

Bronnen bij de uitvoering weten te melden dat hopelijk harde handen in juni 2016 een paar maal in reprise gaat. Ik hoop het van harte en beveel het alsdan van harte aan!

Bruisend Bom Benefiet concert in het Paard


Zelden heb ik me zo geamuseerd als gisterenavond tijdens het Benefiet concert voor Renée Bom in het Paard. Degenen die er niet bij konden zijn hebben iets bijzonders gemist. Ik heb heel veel materiaal, zowel foto’s als video, maar moet een en ander nog een beetje ordenen. L8ter. Hier alvast een voorproefje met Rob Bolland “Bom Bom Cha”.
p.s. Op Vrienden van Bom kunt u het gironummer vinden om alsnog een bijdrage te leveren.

Impressies van Self – Image

Expositie Self-Image
Gisterenmiddag bezocht ik de leuke gezamenlijke expositie Self Image van Sytske Roskam met haar project #MoiToday (zie ook haar Flickr account),
Sytske Zeilmeisje
Sytske Streepje
en van Karin Ramaker met haar project Hart Op Straat (zie ook de Flickr groep Hart op Straat).
Lip Hartjes doorFoto Liphartjes van Anne1223Mieke
Buxus Hart by Karin Ramakers
Nog tot 18 november 2012 in de Stand Up Gallery in Den Haag, Haagse Bluf 14 in de kelder.

Marco Raaphorst die nu veel vrije tijd heeft, maakte een leuke video impressie van de expositie.

ASMR – haagspraak vs DWDD


Ik kijk niet vaak TV. Soms naar DWDD. Niet dat ik er altijd vrolijk van wordt. Vanavond weer zo’n wezenloos item over internet groupies die filmpjes op hun website zetten die niks zeggen, alleen wat geluid bieden, maar zo fijn zijn om te zien of naar te luisteren. Aldus althans de dames ( Ilse Blansert van The Water Whispers en Jolien Morren van Relaxingsounds92) die mochten aanschuiven. Voelt u het ook al prikkelen in uw haartoppen en over uw ruggengraat naar beneden tintelen als u haagspraak met haagsche hopjes ziet rommelen? Een hit? Waar gaan we naartoe? Onze Nationale digibeet Mathijs van Nieuwkerk noemt dit item ook nog es Autonomous Sensory Meridian Response (ASMR) of in plat Nederlands breinorgasme. Nou ja Zeg! Dan mis ik Jan Mulder als bijzit om het item met een snedige opmerking de juiste plaats te geven.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén