Deze foto dateert alweer uit 2014. Toen was Jan Vermolen ook al nummer 1 van Den Haag. In 2015 ook weer en 13 landelijk. Een mooi resultaat. Gefeliciteerd Jan!
Na alle verhalen dat Sacha Kahn onze mede auteur en dichter zoek zou zijn en na 1, 2, ja zelfs 3 pogingen van ons hondje om hem weer te vinden weer gevonden zou zijn, zal ik u wat keihard fotomateriaal doen geworden. Ja hij schrijft kennelijk weer en geeft interviews aan hondjes, maar dat kan iedereen in elkaar draaien. Met foto’s kan niet worden geknoeid, toch?
Ik heb hem in ieder geval met mijn eigen ogen en camera gespot achter een Haags raam, waar hij met zijn jas aan toch redelijk genoeglijk leek te keuvelen met andere lieden. De eerste foto lijkt nog wat op zijn naar zijn eigen zeggen tikje verwarde geest: Je ziet de (be)spiegelingen beter dan zijn achterhoofd (de enige plek waarmee hij op de foto wil). Dat komt door de spiegeling van de ruit waar achter ik hem heb gespot.
Bij de tweede foto is duidelijker te zien dat hij het echt is. Duidelijk zijn ook zijn nekharen te zien, zij het dat ze wat kort zijn. Hij zet ze zo graag recht overeind als iets hem niet zint.
Interesting MIT article about anonymous internet communicantion: Untraceable communication — guaranteed
Vuvuzela is a dead-drop system, in which one user leaves a message for another at a predefined location — in this case, a memory address on an Internet-connected server — and the other user retrieves it. But it adds several layers of obfuscation to cover the users’ trails.
To illustrate how the system works, Lazar describes a simplified scenario in which it has only three users, named, by cryptographic convention, Alice, Bob, and Charlie. Alice and Bob wish to exchange text messages, but they don’t want anyone to be able to infer that they’ve been in touch.
If Alice and Bob send messages to the dead-drop server, and Charlie doesn’t, then an observer would conclude that Alice and Bob are communicating. So the system’s first requirement is that all users send regular messages to the server, whether they contain any information or not.
If an adversary has infiltrated the server, however, he or she can see which users are accessing which memory addresses. If Charlie’s message is routed to one address, but both Alice’s and Bob’s messages are routed to another, the adversary, again, knows who’s been talking.
So instead of using a single server, Vuvuzela uses three. Corresponding to the three servers, every message sent through the system is wrapped in three layers of encryption. The first server peels off the first layer of encryption before passing messages on to the second server. But it also randomly permutes their order. So if, for example, Alice’s message arrived at the first server before Bob’s, and Bob’s arrived before Charlie’s, the first server will pass them to the second in the order Bob, Alice, Charlie, or Charlie, Bob, Alice, or the like.
The second server peels off the second layer of encryption and permutes the message order yet again. Only the third server sees which messages are bound for which memory addresses. But even if it’s been infiltrated, and even if the adversary observed the order in which the messages arrived at the first server, he or she can’t tell whose message ended up where.
The adversary does, however, know that two users whose messages reached the first server within some window of time have been talking. And even that is more information than Vuvuzela’s designers want to give away.
Here’s where the noise comes in: When the first server passes on the messages it’s received, it also manufactures a slew of dummy messages, with their own encrypted destinations. The second server does the same. So statistically, it’s almost impossible for the adversary to determine even whether any of the messages arriving within the same time window ended up at the same destination.
De Haagsche Clair Blom zal ons volgend jaar vermoedelijk op de Olympische Spelen in Rio vertegenwoordigen in de 49er FX klasse.
Wat voor bootje dat is ziet u hierna:
Het is een promo filmpje, maar wel leuk dat we een 070 bekende wedstrijd zeilster hebben.
Eerste foto geleend van This is The Hague, maar ik denk dat hij van Roos Koole is. Tweede van de site van het team.
Meet the man whose utopian vision for the Internet conquered, and then warped, Silicon Valley
Governments of the Industrial World, you weary giants of flesh and steel, I come from Cyberspace, the new home of Mind. On behalf of the future, I ask you of the past to leave us alone. You are not welcome among us. You have no sovereignty where we gather.”
Is how the declaration started
Found a nice idea for a guesthouse in your garden on Contemporist
Een paar weken terug was ik in het Bonnefanten Museum in Maastricht. Omdat dat ontworpen is door Aldo Rossi en omdat zij een deel van het archief van Aldo Rossi bezitten en daar wat over exposeerden trof ik er deze gekleurde tekening aan van het stedebouwkundige ontwerp voor het voormalige Slachthuisterrein.
Aan de bovenzijde staat wat thans “de Lamel” heet.
De foto van de Lamel is van een van onze auteurs: Jacq Duimel
Scala Architecten hebben er wel het een en ander op aan te merken :
In Kridelahé 9 konden we nog verzuchten dat een Aldo Rossi hekje een woningbouwprojekt nog niet tot architektuur maakt. Nu kunnen we vertwijfeld toekijken hoe precí es zo’n hekje van een Zwarte Madonna een Aldo Rossi maakt.
Als eerste van een reeks is het bouwplan ingediend van De Lamel, de eerste nieuwbouw op het Slachthuisterrein tussen Laak en Laakhaven.
Rossi-Studio-Cie
Het stedenbouwkundig ontwerp voor deze rekonstruktielokatie is van het buro van de meest besproken architect van de tachtiger jaren, Aldo Rossi. Het plan voor De Lamel is eveneens van zijn buro, en de uitwerking hiervan zal dan ook emblematisch zijn voor de toekomstige ontwikkeling van het Slachthuisterrein. Het plan is van de hand van het buro Studio d’Architettura, Rossi’s bruggehoofd in Nederland en een initiatief van twee frisse knapen: Umberto Barbieri en Robbert Schütte. Eerstgenoemde weet zijn baan als Rossi’s ambassadeur te kombineren met die van direkteur van de Akademie in Rotterdam. Laatstgenoemde, Robbert Schü tte is aan die akademie afgestudeerd en is bij de Gemeentelijke Dienst Stadsontwikkeling werkzaam: als ontwerper voor het gebied van de Groothandelsmarkt!
…..
De woningen in De Lamel verdienen een aangepast toewijzingsbeleid, omdat ze met kinderen nauwelijks bewoonbaar zijn: de woningen zijn te groot om in begraven te worden, te klein om te overleven.
Mooie kreet: Kridelahé het was ook een tijdschrift….
Generate Press is a free WordPress theme with a paid for addon which got some good press and a friend of mine is using it.