Ik plaatste deze foto op social media van de week. o.a. op Flickr en zette er de volgende tekst bij:
1ste Haagsche Opûh Koffie van 2016 op 6 januari 2016. De kern van de Opûh Koffie: Elkaar verhalen op de mouw spelden en er serieus bij blijven kijken. Links Marco Raaphorst. De bedenker van het fenomeen.
Naast hem overigens Bob, Theo, Cheng en Interniek.
Een beetje reclame. Iedere woensdag vanaf 8.30 zijn we in wisselende samenstelling te vinden bij Café Van Beek.
Ik was te gast bij de officiële opening van de 45ste editie van IFFR, Het International Film Festival van Rotterdam. Een lustrum met een koninklijk randje, want Koningin Máxima bezocht de opening officieel.
Als eerste een opmerking over de nieuwe directeur van het festival, Bero Beyer. Hij hield een, wel iets te lange, maar perfecte openings-toespraak. Eindelijk heeft het IFFR weer een gezicht! Dit in tegenstelling tot zijn directe voorganger waarvan ik destijds ook de Maidenspeech heb gezien. Dat was toen gewoon beneden peil. Zie hier een de VPRO interview met Bero.
Vervolgens een impressie van de openingsavond:
De opening zat Rotterdams goed in elkaar. Om 19.00 zaal open. Om 20.00 uur iedereen zitten in de zaal en om 20.10 kwam Maxima aan. Daarna de Maidenspeech van Bero.
Heel professioneel staan er twee achterwanden met het IFFR Tiger logo bij de ingang met daartegenover de pers. Wanneer je vroeg in de zaal gaat zitten zie je via het grote filmschermscherm wie er allemaal op zo’n opening afkomt. Hilarisch wordt het wanneer iedereen naar het scherm tuurt om de aankomst van de koningin te zien en een stel nog net voor de koningin, maar te laat arriveert en de trappen op stuift. De zaal ligt plat.
De volgende foto heb ik van de IFFR site geplukt:
De film is een bezoek waard. Ik kan er eigenlijk niet veel over zeggen zonder de spanning of de plot prijs te geven. De zaal was zeer stil en keek ademloos naar prachtig camera werk. Halverwege had ik iets van “Nou, nu mag er wel wat actie komen, maar dat ligt ook aan mijn knie die ik na een half uur moet kunnen strekken, anders gaat hij op slot zitten”.
De film is gebaseerd op het boek “Nooit Meer Slapen” van W.F. Hermans.
Volgens kenners was het boek niet te verfilmen.
De Nos:
Regisseur Boudewijn Koole las het boek voor het eerst als 24-jarige en raakte geboeid. Bij herlezing zag hij er een film in. “Ik was 40 en op vakantie in Zweden. Daar maakte ik lange wandelingen door de toendra. Toen raakte het boek me op een andere manier”, zegt hij. “Ik doorzag de compositie meer, de diepere lagen van het vallen van de mens en weer opstaan, zichzelf niet kennen. En ik dacht: wat Hermans vervolgens doet in dat boek, kan ook met film.”
Volgde een periode van intensief onderhandelen met de zoon van W.F. Hermans. Dat is de strenge bewaker van het literaire erfgoed van Willem Frederik:
Ruprecht Hermans was niet meteen onder de indruk van wat Koole hem had geschreven: “Ik wil met de film naar Cannes en daarna een Oscar.”
Hermans jr. had geen hoge achting van Koole. Hij was gewend aan een respectabele man als Fons Rademakers (1920-2007), de regisseur die in 1963 dat andere meesterwerk van zijn vader, De Donkere Kamer van Damocles, had verfilmd tot Als Twee Druppels Water. Alles veranderde toen Koole in 2012 internationale waardering oogstte met Kauwboy.
De zoon en de regisseur vonden elkaar uiteindelijk in een Nederland-overstijgende ambitie: de verfilming van Nooit Meer Slapen moest een internationale productie worden. Hermans’ boek was al in meerdere talen verschenen en nu gaat het na al die jaren als arthouse-cinema de wereld over als Beyond Sleep. Voor de hoofdrol deden rond de dertig Britse acteurs auditie, maar uiteindelijk kwam Koole toch uit bij Reinout Scholten van Aschat.
Cannes of een Oscar. Het zou beiden zomaar kunnen volgens mij.
Kijk naar de trailer:
En dan een echte uitsmijter met een andere foto van de IFFR site:
De Rotterdamse collega van René Bom was er ook. Ik kon hem een beetje bekijken, maar hij is broos aan het worden. Zulks in tegenstelling tot zijn dag tegenvoeter, die bolle wangen begint te krijgen.
https://www.dropbox.com/s/91radxpnwh9zz96/I56A5407.jpg?dl=0
Geen haagscher beest dan de Ooievaar. Zou je denken, want “Onder de Ooievaar” is een Amsterdamse kroeg op de hoek van de Prinsengracht en de Utrechtse Straat. Chauvinistisch als die Amsterdammers zijn, vergeten ze wel te vermelden dat de naam voluit zou behoren te luiden “Onder de Haagsche Ooievaar”. Wat is het geval? Blijkens de gevel versieringen en tagel tableaus behoorde het pand ooit aan de Onderlinge Levensverzekering Maatschappij ‘s-Gravenhage….
Roel bleek nog een later stukje muziektheater te hebben gefotografeerd.
Over het tijdelijke:
Ik vroeg de mijnheer externe betrekkingen van Jan Knijnenburg, de sloper, hoe dat zat. Ik zei: ”Jullie gaan echt snel, moet een makkie zijn zo’n tijdelijk gebouw…. ” waarop hij antwoordde: “Helemaal niet. Het zit prima in elkaar, kijk maar, we krijgen de pilaren maar heel moeizaam weg en de vloeren zijn ouderwetse gegoten vloeren. Niet kapot te krijgen. Ook de gevel zat heel goed bevestigd. Dat maken wij wel anders mee. Dan duwen we ertegen en valt het om.” Tot zover dus over dat tijdelijke uit de mond van de expert.
Ik het kader van mijn poging om iedere dag iets gepubliceerd te krijgen een invullertje: Het laatste stukje van de Dr Anton Philipszaal dat nog overeind staat. Dit “tijdelijk” gebouw (zo werd het samen met het door Rem Coolhaas gebouwde Lucent Danstheater verkocht aan het publiek) werd in 1987 in gebruik genomen door het Residentieorkest dat toen al jaren zonder vast gebouw zat omdat het gebouw van Kunsten en Wetenschappen was afgebrand.
Een beetje stoeien met foto’s is ook wel eens leuk. De bovenste is een detail van de onderste.
Eerst was er de Volkert van der G. foto die niet alleen niet zonder kennis van het ministerie, maar zelfs op verzoek van het ministerie van Justitie in de Telegraaf verscheen. Van der Steur moest zijn excuus aanbieden.
Vervolgens Van der Steur pontificaal aanwezig op het moment dat zijn voorganger Van Opstelten en diens staatssecretaris Teeven bezig zijn hun vertrek voor te bereiden, waarbij onduidelijk is of hij nu wel of niet “medeplichtig” was aan het onjuist inlichtingen verschaffen aan de Kamer. Hij moest door het stof.
Nu weer het AD die hem erop betrapt dat hij veel te snel op basis van halve waarheden de patholoog anatoom George Maat had afgeserveerd. Deze had in een college of een lezing details verteld over identificaties van de MH 17 slachtoffers. “Dat heurt toch eigenlijk niet” vondt onze Van der Steur. Nu blijkt dat dat eigenlijk zeer gebruikelijk is en dat was in een onderzoek aan Steurtje kenbaar gemaakt, maar hij had het naast zich neergelegd. Tja, dan vraag je je af of driemaal scheepsrecht is en wij, althans onze vertegenwoordigers in de Kamer, nog wel verder willen of kunnen met deze minister….
Deze foto’s maakte ik tijdens de opening van een kleine moderne kunst expositie in de lobby van zijn ministerie op 16 juni 2015, toen er nog geen sprake was van de latere opspraak. Dergelijke exposities worden daar wel meer georganiseerd. Van der Steur was er niet bij toen de openingstoespraakjes werden gehouden. Hij kwam later even zogenaamd “incognito” een kijkje nemen en verdween weer snel. Ik vond dat eigenlijk een beetje vreemde vetoning: Hij was in feite de gastheer van het tentoonstellinkje, hoe klein en onbelangrijk ook, Neem even een half uurtje de tijd om de honneurs waar te nemen en je personeel en de kunstenaars en de curator een hart onder de riem te steken in plaats van quasi geïnteresseerd te gaan staren naar de UFO die er tentoon gesteld is….of laat helemaal je gezicht niet zien, omdat je belangrijker zaken te doen hebt.
Met de kennis van de faux passes die hij inmiddels gemaakt heeft zag mijn lens het op dat moment al goed: Het is en blijft een bijzonder mens (vrij naar Dik Trom)…en zette hem niet al te flatteus op de foto. Nog net geen brok in de keel, maar een in de wang misschien?
https://haagspraak.files.wordpress.com/2015/05/001-le-grand-vivisecteur.jpg
Eigenlijk moet je dit vóór de jaarwisseling doen, maar je niet aan regeltjes houden is ook wel eens leuk.
Een paar willekeurige min of meer statistische wetenswaardigheden:
In 2015:
We deden het dus iets beter dan in 2014.
Verder
Ik bedank alle belangstellenden en vrienden voor hun bezoekjes en reacties en alle auteurs voor hun bijdragen. Ik hoop dat we er in 2016 in slagen met elkaar 366 posts minimaal, minimaal iedere dag een post, uit te persen. 2016 is een schrikkeljaar.
Wij wensen onze kijkers een bijzonder goed 2016. Ik hoop dat u veel komt kijken en reageren.
Opbouw brandstapel door Pieter Musterd
Opbouw Brandstapel Duindorp door Pieter Musterd
F*ck Scheveningen
De Fik erin – Duindorp door Pieter Musterd
Evenals de vorige jaren streden Scheveningen en Duindorp om de eer wie de grootste brandstapel kon bouwen. Duindorp heeft (weer) gewonnen. Hun vuurstapel was uiteindelijk de hoogste – ongeveer een meter hoger dan de Scheveningse.
Mede auteur Pieter Musterd heeft er prachtige foto’s van gemaakt. Ik heb vier zeer fraaie hier gepubliceerd, omdat hij zelf waarschijnlijk te druk is om zijn mooie jaarlijkse fotoboek 2015 te produceren.
Het gaat er zeer professioneel aan toe in Duindorp: Bedrijven sponsoren de bouwers met uniforme warme kleding, met eten en met drinken en met busjes, liften en kranen. De bouwers bouwen 24/24.
De pallets die door het jaar heen worden verzameld, worden in Brabant opgeslagen, omdat dat goedkoper is dan in Den Haag of omstreken, maar vooral om te voorkomen dat Scheveningers ze rausen (jatten).
De leukste foto’s vind ik die waar Pieter de onderkant van een van de verhuisliften laat zien, waar Duindorp Scheveningen de maat neemt.
Alles wordt op een groot vierkant van stalen rijplaten gelegd, zodat de volgende dag het as met bulldozers en vrachtwagens snel kan worden weggewerkt voordat de as zich over het strand verspreidt.
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén