Wat telt in het leven
is niet het feit dat
we hebben geleefd
Het is het verschil
dat we hebben
gemaakt voor het
leven van anderen
dat de betekenis
bepaalt
Nelson Mandela
Dit plakkaat hangt aan de zijkant van een huis dat aan de Veenkade ligt op de hoek met de Zorgvliedstraat.
Het is een paar jaar geleden onthuld door de ambassadeur van Zuid Afrika op initiatief van de Mandela Stichting.
Ze hopen nog meer quotes op gevels te kunnen plaatsen. Ik vind dat oranje met die scheve oranjerode brievenbus op dat zwart wel fraai.
Overigens kan deze quote je wel eens aan het denken zetten bij alle reuring over de asielzoekers/vluchtelingen op dit moment…
Categorie: verhalen en gedichten
Dan Brown – Inferno
Knap hoe deze auteur, via zijn uitgevers, een hype van zichzelf weet te maken: 80 miljoen exemplaren van de Da Vinci Code verkocht en gewoon doorgaan. Vertalers weken in bunkers laten opsluiten met zware bewaking zodat geen snippertje info naar buiten komt. Gebeurt dan wel in het buitenland, want vermoedelijk zou in Nederland de arbeidsinspectie ingegrepen hebben. Heb toevallig de Nederlandse vertaalsters gezien in DWDD die daar ook nog leuk over konden vertellen. Mij bleef bij dat ze best moeite hadden het abominabel Engels van Mr. Brown in correct Nederlands te vertalen. Normaal wordt een boek in de Engelse taal uitgebracht en daarna vertaald. Nee Inferno is gelijk in tig talen uitgebracht. Onder zware geheimhouding mocht op dag X op uur Y het boek in de winkel worden gelegd. Media meldden Rijen voor de winkel voorafgaand aan uur Y. Een boek vermarkten zoals Steve Jobs dat met zijn appeltjes deed. Het boek is dus nog niet geheel dood.
Bij Paagman van de week in het voorbijgaan snel een exemplaar van de stapel gerukt. Te snel bleek achteraf, want normaal lees ik liever de originele taal dan een vertaling en bij thuiskomst bleek ik een Nederlands exemplaar te hebben gepakt. Toch maar gelezen in plaats van teruggebracht omdat ik de dames vertaalsters eigenlijk wel aardig vond overkomen bij DWDD. De vertaling heeft mij niet gestoord. In tegendeel vond ik goed.
Het is geen hoogstaande litteratuur, maar leest wel lekker snel weg. Zijn andere boeken heb ik ook gelezen en vond ik ook “wel aardig”.
Er zit ook een denkertje in: De schurk zoekt en vindt een oplossing voor het overbevolkingsprobleem dat volgens Thomas Robert Malthus kan uitdraaien op zelf vernietiging van de soort mens, ook wel de Malthusiaanse Catastrofe genoemd. Denk even mee: Tussen 2000 en nu groeide de wereldbevolking van 6 miljard tot 7 miljard mensen. Als we in dit tempo doorgaan, halen we het jaar 2100 niet. De WHO probeert uiteraard te voorkomen dat de schurk slaagt. Het boek biedt een soms vermakelijke en soms cynische beschrijving van deze strijd en daarmee een kijk op het reilen en zeilen van onze WHO machthebbers. En passant wordt het bizarre vermogen van de mens om problemen te ontkennen benadrukt.
De ontknoping vindt plaats op de plek waar ik ooit (in 2007) beide foto’s heb genomen. De eerste is van Medusa. Die met al die slangen in het haar. De andere weet ik de naam niet van, maar heb ik er wel bijgezet, want halverwege het boek wist ik al min of meer dat het daar zou zijn en had ik die foto voor ogen omdat die volgens mij de sfeer van het verhaal goed weergeeft en bij mij opkwam tijdens het lezen. Een plek die is blijven hangen in mijn geheugen omdat hij indruk heeft gemaakt.
Ik verklap verder niets, want dan is het niet leuk meer om te lezen.
Update
Voor degenen die Malthus een te moeilijk woord vinden voeg ik een treffende foto bij die ik vlak na publikatie op FaceBook zag:
One plus one is another one, en zo voort en maar door.