Op de een of andere manier is mijn belangstelling gewekt voor elektrisch varen. Een van de redenen is dat de Gemeente Delft alleen maar elektrisch aangedreven boten i zijn wateren tolereert. De Gemeente Amsterdam gaat binnenkort ook alleen maar elektrisch aangedreven boten op zijn binnenwateren toelaten en ik verwacht dat meerdere gemeenten dat voorbeeld zullen volgen.
Gelijk maar een super model delen hier: De Candela C7, een electrische foiling boot, ontwikkeld door een Zweeds bedrijf Candela.
We use our Candela Seven on an everyday basis, transporting people and goods to and from our summer cottage on an island in the Stockholm archipelago. In the past, we used a cabin boat with a V8 outboard. But after purchasing a Tesla, we wanted to switch to an electric boat as well. So we bought a Candela Seven, the only electric boat able to cover the 25 nautical mile distance from the mainland to our summer cottage.
What impresses me the most with the boat, is the seakeeping. Once you’ve driven a Candela in rough weather, it’s hard to go back to a planing boat. In a Candela, there’s simply no slamming from waves. Driving is a breeze, by the way, thanks to the software. No need to adjust trim tabs like a conventional V-hull. I trust the software so much that I regularly leave the captain’s chair when flying, to tidy up the ropes or pull in the fenders.
Is what a Swedish customer reported. the site does not say much about the electric outboard motor used androughly 300 somewhere I found a price of
roughly Euro 200,000, which puts it in the higher range.
Afgelopen zondag reed ik over het Vasteland in Rotterdam en keek bij het stoplicht waar het Vasteland de Coolsingel kruist tussen een paar gebouwen door richting “de Zwaan” (de Erasmusbrug) en de Maas en dacht “Wat is dat nu weer voor gebouw? Even kijk je niet en er staat iets nieuws!!!” Bij een tweede keer kijken realiseerde ik mij dat ik naar een deel van een groot Cruise Schip zat te kijken. Als je de foto hierboven bekijkt, zie je links het schip en rechts de grote wolkenkrabber “De Rotterdam” op de Kop van Zuid. Een vergelijkbare structuur al die dekken respectievelijk verdiepingen met raampjes. De Iona heeft totaal 20 dekken waarvan er 16 en een half voor passagiers beschikbaar zijn. Het schip is 344 en een halve meter lang.
Vesselfinder
In deze Coronatijd rijd ik wel meer naar Rotterdam om een stukje van de haven te fotograferen, of van de stad, of van de scheppen die binnenvaren of wegvaren. Zondag had ik een kennis bij mij en geen camera’s. Maandagmorgen dus maar eens op Vesselfinder gekeken om te weten te komen of het echt een grote was en welke en of hij er nog lag. Het schip lag er nog, stond nog niet op vertrekken en ik dacht:”Als ik er nu naar toe rijd, en hij vertrekt intussen dan kan ik hem wel ergens langs de Nieuwe Maas richting zee opvangen”
Dat Vesselfinder is fantastisch: Je zoekt de plek waar je bent via scrollen op de kaart en je weet welke schepen er op die plek zijn. Via datzelfde Vesselfinder heb ik regelmatig gekeken welke grote schepen en in Scheveningen zichtbaar voor anker lagen in afwachting van betere tijden. We herinneren ons allemaal in het begin van de Corona uitbraak al die passagiersschepen die ergens voor een haven in Quarantaine voor de kust lagen. Zo zagen wij in Scheveningen vele cruise schepen opgelegd liggen tot soms wel 6 stuks. En dan zag je ze een dagje weg gaan om de motor wat te laten draaien. Die zou anders maar vast roesten. Vesselfinder laat ook gelijk een foto zien van het schip zodat je weet waarover je het hebt.
Dus foto spullen gepakt en vriend Pieter gebeld of hij misschien mee wilde rijden en fotograferen, maar die kreeg bezoek.
Westerkade Nostalgie
In Rotterdam eerst op de Westerkade geparkeerd om het schip er helemaal op te krijgen:
Bijzonder om te zien dat er vloeibaar gas in dit schip gaat in plaats van een hoeveelheid zware stookolie.
Bijzonder ook om te zien dat heet schip bijna half zo hoog is als Montevideo gebouw van Mecanoo Architecten, het Havenkantoor van Sir Norman Forster en “de Rotterdam” van Rem Coolhaas en bijna net zo hoog als de het KPN gebouw (de Toren op Zuid) van Henri Ritzen van Studio Dumbar.
En passant nog een fotootje gemaakt van mijn eerste eigen kantoor (samen met een paar maten): Het voormalige SHV hoofdkantoor, thans Westerkadehuis geheten. Een feest om daar een kantoor te mogen hebben, midden in het Scheepvaartkwartier in het oude hoofdkantoor van een van de grootste Nederlandse familieondernemingen (SHV).
Boven het hoofd van de dame in het midden van de foto met wit jack was mijn kamer op de eerste verdieping. Na twee weken zag ik het uitzicht al niet meer, maar het was een mooie tijd midden jaren 80.
Daar komt uit dat Vimexx de beste domein hosting heeft. Met name van belang anonieme hosting. Ik zit al geruime tijd bij Realtime Register tot volle tevredenheid. Realtime is gespecialisserd in Domeinnaam groot gebruikers en ik ben maar een klein groot gebruikertje. Ik vreesde dat ik het saldo met increments van 1,000,- op peil moet houden, maar dat is niet het geval. Het voordeel van Vimexx is wel dat zij je gegevens kunnen afschermen en dat is soms best handig ter voorkoming van spam.
Registratiedienst rolde ook ergens uit. Heeft al enige historie en aantrekkelijke managed vps pakketten.
Ik vond deze op het Concours D’Elegance Paleis Soestdijk 2019. Sinds ik geen hotelier meer ben fotografeer ik veel. Automobielen zijn dan van tijd tot tijd mijn onderwerp. Vooral als er zo’n mooie heldere zonnige dag is dat je je oranje broekspijpen kunt terugzien in de glimmende bumper…
In 1919 the company T. G. John & Co. Ltd. was founded and produced mainly stationary engines, carburetor bodies and bumper cars. Later the engineer Geoffrey de Freville proposed to company founder T.G. John, plans for the construction of a four-cylinder engine. This first model, was used in the 10/30 model motorcar and proved a big success for the company. This is also the first car to receive the badge with the ALVIS nameplate, the name ALVIS was forever more associated with high class motorcars. In 1921 the company was renamed “ALVIS Car and Engineering Company Ltd.” and the rest is history.
The Alvis Speed 20 SB model was launched at the 1933 London Motor Show with a slightly longer chassis and upgraded single transverse leaf springs. The steering was upgraded following the Alvis race cars and the four speed gearbox became more silent with synchromesh in all gears.
The Alvis 4.3-litre and Alvis Speed 25 were British luxury touring cars announced in August 1936 and made until 1940 by Alvis Car and Engineering Company in Coventry. They replaced the Alvis Speed 20 2.8-litre and 3½-litre. They were widely considered one of the finest cars produced in the 1930s.
The Speed Twenty’s 2½-litre, 2.8-litre or 3½-litre engines with four main bearings were replaced in the 4.3-litre and 3½-litre Speed Twenty-Five with a strengthened new designed six-cylinder in-line unit now with seven main bearings.
For the 3½-litre version an output of 110 PS at 3,800 rpm was claimed (and proven) along with a top speed of almost 160 km/h (100 mph). It propelled the occupants at high speed in exceptional luxury accompanied by the attractive sound of a powerful deep and throaty exhaust. Its beauty is also confirmed as it is the only car to win the prestigious Ladies Choice VSCC Oxford Concourse prize two years in a row.
The car we can offer you is one of those Speed 25’s. Beautifully restored from top to bottom and still in pristine condition. The Alvis started life in 1940 as a Charlesworth saloon and received a new heart transplant in 1956-57. This has been done by an original engine since rebuilding the original was not cost effective back in the day. In 1991, the saloon definitely needed a restoration after many years of driving around. Since a proper restoration with renewing the ash wood frame is quite labour intensive, the owner decided to convert the car to a tourer in meantime. All has been thoroughly photographed and invoices were being kept.
After the pleasure of enjoying the tourer for many years, the car had a second major restoration in 2012 were everything (axles, engine, bodywork, upholstery, etc) has been done to the best standards. Since then, the car hasn’t driven much and is kept in perfect condition like we see it today.
A bliss to drive, especially with a fully synchronised original gearbox. Plenty of space in the back to take your children, grandchildren or just enough luggage to drive to the south of France and back.
En dan zie je een oud plakboek dat het verhaal bevestigd, omdat daar in 1957 nog een saloon met hetzelfde kenteken op een foto staat, maar kun je het niet reproduceren. Van Dicht naar Open dus. Hoe origineel is zo’n auto dan overigens nog?
Mede auteur van dit blog Gerard Stolk zit inene aan de telefoon bij Man Bijt Hond. Dankzij andere mede auteur @Interniek die Man Bijt Hond regelmatig opneemt, hebben we het fragment er uit kunnen halen: Grappig!
Hier hoort een fotootje van Gerard bij om dit ook deelbaar te maken:
Ik was in Zeeland en had de kans om op Noord Beveland even te stoppen om wat opnames van de Zeelandbrug te maken op een prachtige lentedag die mistig begonnen was omdat de nacht koel was geweest en zoals u kunt zien was het windstil. Klik op het kleine plaatje en zie een grote plaat verschijnen. Ik ben wel blij met het resultaat. De brug is – voor de Deltawerken gereed waren – gebouwd op initiatief van de Provincie Zeeland. Zonder Rijksfinanciering en dus werd het aanvankelijk een tolbrug. Gebouwd door een combinatie waarin Van Hattem en Blankevoort zat en getekend kennelijk door ingenieurs. Ik zie nergens een architect aan dit kunstwerk verbonden. Ook ingenieurs kunnen dus een stijlvolle repeat ontwerpen.
